แต่เดิมตำบลปากช่องเป็นป่าเขา มีช่องทางเดินและสัตว์พาหนะ แม้แต่เกวียนยังไม่สามารถผ่านได้ เส้นทางเดินเท้านี้มีความสำคัญมาก เพราะเป็นเส้นทางสำคัญในการติดต่อ ไปมาหาสู่ระหว่างที่ราบสูง(ภาคอีสาน) กับที่ราบลุ่ม (ภาคกลาง) จากการพื้นที่เป็นภูเขาป่าดิบชื้น ยุงป่าจึงชุกชุม ทำให้ผู้สัญจรไปมาได้รับเชื้อไข้ป่า และเสียชีวิตเป็จำนวนไม่น้อย จนมีการขนานนามว่า เทือกเขาดงพญาไฟ ต่อมาในพ.ศ.2434 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าให้สร้างทางรถไฟจากกรุงเทพฯถึงจังหวัดนครราชสีมา การก่อสร้างดำเนินมาเรื่อยจนถึง พ.ศ.2441 จนถึงหมู่บ้านเล็กๆ การสร้างทางรถไฟในจุดนี้จำเป็นต้องระเบิดเขาเพื่อว่างรางรถไฟ ทำให้สภาพภูมิประเทศบริเวณหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้เกิดช่องทางระหว่างสองฝั่งเขา ผู้คนทั่วไปจึงเรียกหมู่บ้านนี้ว่าบ้านปากช่องเขา ต่อมาในปีพ.ศ.2492 หมู่บ้านปากช่องจึงได้ยกฐานะเป็นตำบลปากช่อง และได้รับการยกฐานะเป็นอำเภอปากช่อง เมื่อวันที่ 22 กรกฎาคม 2500